Chronische hyperventilatie: wat meer info

Hyperventilatie: chronische vorm en acute vorm

Heel wat mensen kennen de acute vorm van hyperventilatie. Wie ooit een aanval van acute hyperventilatie meemaakte; zal dit niet gauw vergeten. Zowel voor de patiënt als voor de omgeving is dit een bangelijke situatie. Dergelijke aanval is vooral beangstigend omdat het zo sterk gelijkt op een hartaanval.

Minder gekend is de chronische vorm van hyperventilatie. Nochtans zijn er meer mensen die problemen hebben met chronische hyperventilatie dan met de acute vorm. Dit komt omdat de klachten weliswaar gelijkaardig zijn aan die van de acute vorm, maar minder hevig. Hierdoor kampen sommige mensen al jaren met chronische hyperventilatie zonder het zelf te weten.

Als ons lichaam in een situatie komt die het bedreigend vindt, dan zal het er automatisch op reageren door onder andere sneller en dieper te beginnen ademen. Hierdoor vergroot de zuurstoftoevoer en het hartritme stijgt. Dit is nodig om zich op een vlucht of een gevecht voor te bereiden. Tot zover is er geen enkel probleem. Het probleem ontstaat pas als er niet echt een dreigend gevaar is. Het lichaam begint dus te reageren alsof het zou worden aangevallen, maar in werkelijkheid is er geen aanval. Op dat moment spreekt men van hyperventilatie.

Komt dergelijke reactie meermaals per dag voor, dan spreekt men van chronische hyperventilatie. Aangezien er dieper en sneller geademd wordt, maar toch is de extra zuurstof die opgenomen wordt niet nodig, ontstaat er een onevenwicht tussen het koolzuurgas en de zuurstof in het bloed.

De klachten die met chronische hyperventilatie gepaard gaan

Chronische hyperventilatie uit zich in de volgende symptomen:
- Men voelt zich duizelig
- Tintelende handen
- Opgeblazen gevoel
- Wazig zicht
- Problemen met concentratie
- Hartkloppingen
- Een drukkend, beklemmend gevoel op de borst.

Hoe kan je die chronische hyperventilatie aanpakken ?

Wat essentieel is om chronische hyperventilatie aan te pakken, is eerst en vooral weten dat men chronische hyperventilatie heeft. Wat ook van belang is, is het weten wat de oorzaak is van je chronische hyperventilatie. Uiteindelijk is in de ganse behandeling de zoektocht naar de juiste diagnose en de juiste oorzaak het grootste werk. Van zodra je weet hoe je er aan komt, is de stap naar hoe het opgelost wordt peanuts.

Als je chronische hyperventilatie hebt, dan moet je voor jezelf proberen te achterhalen wat er toe geleid heeft dat je bent beginnen hyperventileren. Vaak gaan mensen dan op zoek naar traumatische gebeurtenissen. Maar ook leukere momenten kunnen soms hyperventilatie veroorzaken. Niet zelden is de emotie die gepaard gaat met de geboorte van een kind, voor een moeder aanleiding om te beginnen hyperventileren.

Eveneens een belangrijk stap in de strijd tegen hyperventilatie is dat je jezelf au serieux moet nemen. In jezelf geloven en aannemen dat er iets aan de hand is, is van belang om de aandoening te kunnen genezen. Verder zijn een goede voeding, voldoende slaap, regelmatige ontspanning en lichaamsbeweging zaken die een positieve invloed hebben op de aandoening. Zaken als alcohol, cafeïne en nicotine zijn voor niemand zijn gezondheid positief, maar zeker niet voor iemand die lijdt aan chronische hyperventilatie.